200 წლის გიტარები...
გიტარა — სიმებიანი საკრავია, ინსტრუმენტზე დაკვრა შესაძლებელია თითებით, ასევე მედიატორით. თანამედროვე გიტარა შეიძლება იყოს ექვსი, შვიდი, რვა და თორმეტ სიმიანი. ტრადიციულად, გიტარა მზადდებოდა სხვა და სხვა ხისაგან, სიმები კი ცხოველების ნაწლავებისაგან, თუმცა სიმების დამზადების მსგავსი ტრადიცია თანამედროვეობაში აღარ არსებობს, თანამედროვე სიმები არის ნეილონის ან ფოლადის. ზოგიერთი გიტარა დამზადებულია პოლიკარბონატისაგან. არსებობს გიტარის ორი ძირითადი კლასიფიკაციაა: აკუსტიკური და ელექტრო.
აკუსტიკური გიტარა, ამოჭრილი კორპუსით, უკვე მრავალი საუკუნეა გამოყენებაში. თანამედროვე აკუსტიკური გიტარის სამი ძირითადი ტიპი არსებობს: კლასიკური გიტარა (ნეილონის სიმებით). ვესტერნ გიტარა (ფოლადის სიმებით) და არქ – ტოპ გიტარა. აკუსტიკური გიტარის ჟღერადობა წარმოიქმნება სიმების ვიბრაციით, რომელსაც აძლიერებს გიტარის კორპუსი (დეკა ).
კლასიკურ გიტარაზე ძირითადად სრულდება კლასიკური ნაწარმოებები, ხშირ შემთხვევაში ინდივიდუალურად, შეიძლება იყოს გამოყენებული აკომპანიმენტშიც.. მას აქვს ტრადიციული ფორმა და გრიფის სიგანე არის სტანდარტული ზომის. კლასიკური ანუ ნეილონის სიმებიანი გიტარა იკვრება ძირითადად თითებით - სიმებზე გადათვლით - ამ ტექნიკას ‘’არპეჯიო’’ ეწოდება.
ვესტერნ გიტარას აქვს უფრო დიდი კორპუსი (დეკა) და შედარებით ვიწრო გრიფი კლასიკურისგან განსხვავებით, აქვს რკინის სიმები და მას ხშირად საკონცერტო ‘’რიტმ’’ გიტარას უწოდებენ, თუმცა ორივე – კლასიკური და ვესტერნ გიტარაც, შეიძლბა გამოყენებული იქნას სოლო პარტიტურის შესასრულებლად. ამის უამრავი მაგალითი არსებობს თანამედროვე მუსიკაში.
არქ – ტოპ გიტარა დიზაინით ვიოლინოს ჰგავს, მას ერთი ჭრილის მაგივრად გააჩნია ორი ვიოლინოს მაგვარი ჰორიზონტალური ღარი სიმების ზემოთ და ქვემოთ გვერდზე.