იებია თუ თოლია, მე რომ მზის შუქი მომფინა,
მე სიყვარული მეგონა, თურმე სიზმარი ყოფილა,
ო, რა იმედით გელოდი, ვინ მომიშუშებს იარებს,
მეგონა შენ მიმღეროდი, თურმე ენძელა შრიალებს,

 რა ახლოსა ხართ ხეებო მზესთან,
რა ახლოსა ხართ მზესთან ზარებო,
გაუხელია თვალები ნესტანს
და მღერის თამარ მეფის სამეფო.......

 უბერავს ქარი, იღება კარი, შემოდის ქალი, ვაი რა ქალი,
კონიაკით მთვრალი მე ცოცხალ – მკვდარი, ცრემლით მევსება ორივე თვალი....

მის:
შენ ანგელოზად ღმერთმა გაკურთხა,
მთვარემ გაჩუქა სევდის საფარი,

 დღეს, თუ გამომიწვდი ხელს, 
თუ გამომიწვდი......სხვას არაფერს გთხოვ,
არაფერს გთხოვ.......
და თუ ხვალ, გვიან იქნება ხვალ,

გული ყველაფერს ვეღარ დაიტევს,
გული დარჩენას გთხოვს,
შენ ყველა ქალი გადამავიწყე,
სულში ფიქრებით თოვს,

საყვარლის საფლავს ვეძებდი, ვერ ვნახე დაკარგულიყო,
გულ ამოსკვნილი ვსტიროდი, სადა ხარ ჩემო სულიკო.................
..........................................................
ეკალში ვარდი შევნიშნე ობლად რომ ამოსულიყო,
გულის ფანცქალით ვკითხავდი, შენ ხომ არა ხარ სულიკო............

 ყვავილების დედოფალა ეს ქვეყანა შენია,
შენ ისეთი ლამაზი ხარ, ცქერა გამჭირვებია,
ყვავილების დედოფალა, ყვავილები მღერიან,
ყველა დარდი დამავიწყეს, გული გადამერია,

 ისევ წვიმს, ისევ თოვს,
ისევ წლები მიაქ დროს,
ჩვენ გრძნობებს არ ინდობს,
მიგვატოვა სადღაც შორს........

 შენ დაგეძებ დილაა თუ ბინდია,
ავადა ვარ გულში ცეცხლი მინთია,
ექიმობას თუ გამიწევ მადლია,
დაილოცოს შენი სოფლის ნათლია.......