ბიჭოვ ბიჭოვ
გულს რად მიკლავ, მე სიცოცხლე
ჯერ არ დამიმთავრებია,
მე ხომ გულით ვიხედები,
გული ჩემი თვალებია
გულს რად მიკლავ, მე სიცოცხლე
ჯერ არ დამიმთავრებია,
მე ხომ გულით ვიხედები,
გული ჩემი თვალებია
დრო დროზე ჩქარა მიქროდა,
დრო არაფერზე ფიქრობდა,
ფიქრი რად უნდა დროს,
დროს როცა უნდა თოვს,
ცაში ახედე რა ლამაზია ვარსკვლავთა ცვენა,
ცაში ახედე რა ლამაზია ეს თეთრი მთვარე,
რა ლამაზია თეთრი ღრუბლები,
თავი დამადე ნუ იღრუბლები,
გაზაფხული შემოსულა ლენ,
რია – რია აუტეხავთ ჩიტებს,
მე გიყიდი წიტელ ყვითელ ჩითებს,
თეთრი ტილო მომიქარგე შენ...
ჩემო ციცინათელა სად მიფრენ ნელა ნელა,
შენმა შორით ნათებამ დამწვა და დამანელა.
ანათებ და კარგი ხარ, თუმც მე არას მარგიხარ,
ჩემი იყო ის მინდა, შენ კი სხვისკენ გარბიხარ.
ასი წლის შემდეგ ისევ ქალაქში ზამთარი მოვა,
ასი წლის შემდეგ ისევ დაიწყებს ფანტელი თოვას,
ასი წლის შემდეგ ისევ გეჯდები მღელვარედ გვერდზე,
ასი წლის შემდეგ ისევ გაკოცებ მხურვალედ ხელზე.......
გაიღვიძა ბუნებამ და გამოჩნდა ნაპირი,
იმ ნაპირზე ნავია ჩემი გამოგზავნილი,
ნავზე თეთრი თოლია, ფიქრებს გამოჰყოლია,
ჰარმონია ბუნების, სრული მელანქოლია,
დარგვეთელო ქალო რა დიდგულა ხარო,
გამომყევი სახლში დედა გავახარო,
გარეთ მზეა სულში ბნელა,
შენზე ფიქრი ლანდად დამდევს,
მე არ მესმის, როცა გეტყვაინ მიყვარდა,
არ მესმის, როცა გკითხავენ ვინა ხარ?
უბრალოდ ვხვდები რომ ცხოვრების გზითა ვარ
და მივყვები რაღაცას გაჩენილს ღვთისაგან,